Na een goede vlucht van 10 uur landden wij veilig op hetaeropuerto internacional Reina Beatrix.Reina betekent in het spaans koningin, dus met andere woorden het internationale vliegveld koninging Beatrix. De Nederlandse invloeden zijn dus meteen duidelijk.

In de maanden voorafgaand aan het vertrek naar Aruba heb ik me het meest druk gemaakt om de douane. Wij moeten aangeven dat we op vakantie komen, want de stageovereenkomsten worden hier pas op school geregeld. De studenten van vorig jaar hadden moeite met de douane gehad, omdat deze niet geloofde dat zij voor 90 dagen op vakantie kwamen... Aangekomen bij de douane geef ik aan de mevrouw achter de balie mijn ingevulde kaartje af waarop staat dat ik 83 nachten verblijf (als vakantie). Deze mevrouw kijkt in mijn papieren, leest en kijkt moeilijk... Ze kijkt me aan en vraagt: Perle d'or? Dus ik bevestig dat ik inderdaad daar verblijf. Dan begint ze te lachen dat ze het goed geraden had. Vervolgens zet ze zowel in mijn paspoort als op het briefje (waarop de 83 nachten staan) een stempel!!!

Met een opgelucht gevoel lopen we door naar de kofferband. Het volgende obstakel.. mijn koffer van 32 kg van de bagageband afkrijgen en hem later in de auto plaatsen.. Gelukkig levert dit niet heel veel moeite op, dankzij de hulp van Claudia en haar ouders.

We worden opgehaald door onze mentoren. Zij laten ons de school zien en leggen al wat dingen uit over Aruba.

We komen rond 18 uur aan bij het hotel/appartement. In Nederland is het dan al 24uur. Na het inchecken en het droppen van onze spullen op de kamer besluiten we nog wat te eten. Na het eten gaan we naar onze kamer. Hier wil ik mijn koffer openen en hier mijn spullen uitpakken... Maar dan gaat het koffer niet open.De rits schiet niet open zoals die zou moeten doen... Ik heb het koffer op alle mogelijke manieren neergezet en geprobeerd het slot open te maken.. maar dit mislukt telkens. Vervolgens probeer ik met het mes in het sleutelgat (jaren geleden is dit met een ander koffer gelukt), maar ook dit mislukt. Ondertussen zijn Claudia en haar ouders erbij gekomen en ook zij proberen vanalles, maar ook hier lukt het niet. Ik besluit om mijn ouders op te bellen te vragen wat ik nu moet doen. Ik moet opzoek naar iets of iemand die mij het slot kan openbreken. Na een zoektocht naar de bewaker samen met een behulpzame gast uit het hotel komen we terug bij het koffer. Claudia komt met het idee om de ritsen uit de slotjes te wrikken met een mes..en dit lukt!!!

Eindelijk kon ik mijn bed opzoeken na deze lange dag!!